" All this will not be finished in the first 100 days. Nor will it be finished in the first 1,000 days, nor in the life of this Administration, nor even perhaps in our lifetime on this planet. But let us begin."
" Ask not what your country can do for you—ask what you can do for your country."
John Fitzgerald Kennedy.
Mέρες που είναι και με την έρημο ουτιδανών κυβερνητών-παλαιών και νέων- να κυκλώνει την χώρα, διαλέγω να παραθέσω τον λόγο ενός πραγματικού ηγέτη. Γιατί τα πολιτικά τσόφλια που χρόνια τώρα διοικούν την χώρα μας και θα την διοικήσουν και στο μέλλον σκορπούν απλόχερα την απογοήτευση. Αρκετά όμως με τα μηδενικά, που ελέω φανατικών ιδιοτελών, προβατοποιημένων και αποχαυνωμένων πολιτών, ανυποψίαστων αφελών κυβερνούν την αγαπημένη χώρα μας. Πάμε στον Jack.
Έναν μεγάλο μάγκα. Έναν τραυματισμένο και παρασημοφορημένο πολεμιστή του Β Παγκοσμίου Πολέμου, που έλαμψε στην κεντρική πολιτική σκήνη και έγινε το 1960 ο νεώτερος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο λόγος του εκφωνήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1961, στην ορκωμοσία του ως Προέδρου. Το εσωτερικό και διεθνές περιβάλλον ήταν πνιγηρό. Ο πλανήτης ζούσε υπό την αγχώδη απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος, ο Ψυχρός Πόλεμος στο απώγειό του. Εσωτερικά τα κοινωνικά προβλήματα αναζητούσαν λύσεις. Οι φυλετικές διακρίσεις αμαύρωναν το πρόσωπο της χώρας, οι οικονομικές ανισότητες ενέτειναν την ανάγκη για ρύθμιση και το κοινωνικό κράτος που ρωμαλέα είχε αρχίσει να οικοδομεί ο Ρούζβελτ χρειαζόταν πολλά συμπληρώματα.
Ο Κennedy στις χίλιες μέρες που έμεινε στο πηδάλιο της χώρας του δεν διέψευσε τις ελπίδες.
Ο λόγος του υπερχειλίζει από ιδεαλισμό και ρεαλιστικό οραματισμό. Απαντά με αξιοπιστία στις ανάγκες της χώρας του. Αφού πρώτα-ως σοβαρός πολιτικός-καταστήσει σαφές πως γνωρίζει άριστα τα δόγματα της αποτροπής( "διότι μόνο όταν τα όπλα μας είναι επαρκή πέραν κάθε αμφιβολίας, μόνο τότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως ουδέποτε θα χρησιμοποιηθούν" ), κάνει ένα γένναιο άνοιγμα στην ΕΣΣΔ, αναφέρεται στην αδίρητη ανάγκη να καταπολεμηθεί η εγχώρια αλλά και παγκόσμια φτώχεια και με πραγματικά παιδευτικές για τους πολίτες φράσεις και νοήματα διδάσκει τι θα πει ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του και αγαπάει τη χώρα του.
Η μετάφραση είναι δική μου και προσπάθησα να είναι ακριβής...
Την σημερινή ημέρα δεν βρισκόμαστε ενώπιον μιας κομματικής νίκης, αλλά ενώπιον ενός εορτασμού της Ελευθερίας, που συμβολίζει ένα τέλος αλλά και εξίσου μία αρχή, ο οποίος σηματοδοτεί μία αναγέννηση, αλλά και μία αλλαγή. Διότι έχω ορκιστεί ενώπιον υμών, αλλά και του μεγαλοδύναμου Θεού, τον ίδιο επίσημο όρκο που οι πρόγονοί μας όρισαν πριν σχεδόν 180 χρόνια.
Ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός τώρα. Γιατί ο άνθρωπος κρατάει στα θνητά χέρια του τη δύναμη να αφανίσει όλες τις μορφές της ανθρώπινης φτώχειας αλλά και όλες τις μορφές της ανθρώπινης ζωής. Ωστόσο οι ίδιες ριζοσπαστικές πεποιθήσεις για τις οποίες πάλεψαν οι πρόγονοί μας είναι ακόμη επίκαιρες στον πλανήτη, όπως η ιδέα ότι τα διακαιώματα του ανθρώπου δεν πηγάζουν από τη γενναιοδωρία του Κράτους, αλλά από το χέρι του Θεού.
Δεν λησμονούμε σήμερα πως είμαστε κληρονόμοι εκείνης της πρώτης επανάστασης. Ας αφεθεί αυτό το μήνυμα να διαδοθεί από αυτόν εδώ το χώρο και από αυτή εδώ τη στιγμή, σε φίλους και αντιπάλους, πως δηλαδή ο πυρσός έχει περάσει στα χέρια μίας νέας γενιάς Αμερικανών, γεννημένων σε αυτόν τον αιώνα, σκληραγωγημένων από τον Πόλεμο, μαθημένων σε μία δύσκολη και αδύναμη ειρήνη, υπερήφανων για την κληρονομιά τους και απρόθυμων να καταστούν μάρτυρες -επιτρέποντάς τον-του σταδιακού αφανισμού εκείνων των δικαιωμάτων του ανθρώπου στα οποία το Έθνος αυτό ήταν πάντα αφοσιωμένο και στα οποία είμαστε και σήμερα αφοσιωμένοι τόσο για τη χώρα αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.
Ας γνωρίζουν όλα τα έθνη, φιλικά διακείμενα και μη, πως θα καταβάλουμε οιοδήποτε τίμημα, θα ανθέξουμε οιοδήποτε βάρος, θα υποστούμε οποιαδήποτε δυσκολία, θα στηρίξουμε κάθε φίλο και θα αντιταχθούμε σε κάθε αντίπαλο προκειμένου να διασφαλίσουμε την επιβίωση και την καταξίωση της Ελευθερίας.
Για αυτό δεσμευόμαστε.
Στους παλαιούς συμμάχους των οποίων τις πνευματικές και πολιτιστικές ρίζες μοιραζόμαστε, διακηρύσσουμε την αφοσίωση που έχουν οι πιστοί φίλοι. Ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε πολλά. Διχασμένοι μπορούμε να κάνουμε λίγα, διότι δεν θα αποτολμούμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλες προκλήσεις και θα διαμοιραζόμαστε.
Στα νέα έθνη, τα οποία καλωσορίζουμε στις γραμμές της ελευθερίας, δεσμευόμαστε πως η αποικιακή μορφή ελέγχου δεν πέθανε για να αντικατασταθεί από μία πιο οδυνηρή τυρρανία. Δεν προσδοκούμε να τα βρίσκουμε μονίμως συνηγορούντα υπέρ των απόψεών μας. Αλλά πάντα θα ελπίζουμε να τους βρίσκουμε υπερασπιστές της δικής τους ελευθερίας και ενθυμούμενους πως αυτός που αφελώς ανέβηκε στη ράχη της τίγρης κατέληξε στα σωθικά της.
Στους ανθρώπους που βρίσκονται σε παραπήγματα ανά τον κόσμο και παλεύουν για να σπάσουν τα δεσμά της μαζικής εξαθλίωσης δεσμευόμαστε να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να τους βοηθήσουμε να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί. Όχι διότι οι Κομμουνιστές μπορεί να στέρξουν, ούτε επειδή αναζητούμε την ψήφο τους. Αλλά γιατί αυτό είναι το σωστό. Αν μία ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να βοηθήσει τους πολλούς που είναι φτωχοί, δεν μπορεί και να σώσει τους λίγους που είναι πλούσιοι.
Στις αδελφές Δημοκρατίες των νοτίων συνόρων μας, προσφέρουμε μια ξεχωριστή δέσμευση. Να μετατρέψουμε τα καλά λόγια μας, σε καλές πράξεις, σε μια νέα συμμαχία προόδου και να συνδράμουμε τους ελεύθερους ανθρώπους και τις ελεύθερες κυβερνήσεις να αποτινάξουν τα δεσμά της φτώχειας. Αλλά αυτή η ειρηνική επανάσταση της ελπίδας δεν μπρεί να γίνει λεία εχθρικών δυνάμεων. Ας γνωρίζουν όλοι οι συμμαχοί μας στην αμερικανική ήπειρο πως θα τους συνδράμουμε στην προσπάθεια τους να αντιταχθούν στην επιθετικότητα και την υπονόμευση. Και ας γνωρίζει και κάθε άλλη Δύναμη πως αυτό το ημισφαίριο σκοπεύει να παραμείνει κύριος του οίκου του.
Στην παγκόσμια συνέλευση των κυρίαρχων κρατών, στα Ηνωμένα Έθνη, την τελευταία ελπίδα σε μία εποχή όπου τα εργαλεία του πολέμου έχουν κυριαρχήσει έναντι των εργαλείων της ειρήνης, ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας για υποστήριξη, για να εμποδιστεί η μετατροπή τους σε χώρο ανταλλαγής ύβρεων, για να δυναμώσει η ασπίδα του ΟΗΕ για τους αδύνατους και να διευρυνθεί το πεδίο της εποπτείας του.
Τέλος, σε εκείνα τα έθνη που διάκεινται εχθρικά έναντι ημών, προσφέρουμε όχι μία δέσμευση, αλλά ένα αίτημα: να αρχίσουμε και οι δύο πλευρές μια νέα αναζήτηση της Ειρήνης, προτού οι σκοτεινές δυνάμεις της καταστροφής που εξαπέλυσε η επιστήμη καταποντίσουν την ανθρωπότητα σε προσχεδιασμένη ή τυχαία αυτοκαταστροφή. Δεν θα τους δελεάσουμε με την αδυναμία μας. Διότι μόνο όταν τα όπλα μας είναι επαρκή πέραν κάθε αμφιβολίας, μόνο τότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως ουδέποτε θα χρησιμοποιηθούν.
Αλλά κανένα από τα δύο μεγάλα και ισχυρά στρατόπεδα δεν αισθάνεται άνετα από την παρούσα κατάσταση, όπου και οι δύο πλευρές φέρουν το βαρύ φορτίο του κόστους των μοντέρνων όπλων, όπου και οι δύο πλευρές είναι σε δίκαια εγρήγορση για την σταθερή εξάπλωση των θανατηφόρων ατομικών όπλων, αλλά και όπου αμφότερες συναγωνίζονται να μεταβάλουν την ισορροπία του τρόμου, που αποτελεί το χέρι του τελευταίου πολέμου που θα έχει η ανθρωπότητα.
Για αυτό ας ξεκινήσουμε εκ νέου ενθυμούμενοι αμφότεροι πως η ευγένεια δεν αποτελεί ένδειξη αδυναμίας και πως η ειλικρίνεια αποτελεί μονίμως αντικείμενο επαλήθευσης. Ας διερευνήσουμε και οι δύο πλευρές τα προβλήματα που μας ενώνουν, αντί να αναμοχλεύουμε όσα μας χωρίζουν. Aς διαμορφώσουμε και οι δύο πλευρές, για πρώτη φορά, σοβαρές και συγκεκριμένες προτάσεις για την επιθεώρηση και τον έλεγχο των όπλων, ώστε να φέρουμε την απόλυτη δύναμη καταστροφής των εθνών υπό τον απόλυτο έλεγχο όλων των εθνών. Ας αναζητήσουμε και οι δύο πλευρές την επίκληση στα θαύματα της επιστήμης και όχι στα τρομακτικές δυνατότητές της. Μαζί ας ερευνήσουμε τα αστέρια, ας κατακτήσουμε τις ερήμους, ας εκριζώσουμε τις ασθένειες, ας αγγίξουμε τα βάθη των ωκεανών και ας ενισχύσουμε τις Τέχνες και το εμπόριο. Ας ενωθούμε και οι δύο πλευρές για να εισακουσθεί σε όλες τις γωνιές της Γης ο λόγος του Ησαία: " ελαφρύνετε τα βαρέα φορτία...και ελευθερώστε τους καταπιεσμένους ".
Και αν ένα προγεφύρωμα συνεργασίας μπορεί να οδηγήσει την ζούγκλα της καχυποψίας σε φυγή , ας ενώσουμε και οι δύο πλευρές τις δυνάμεις μας στην δημιουργία μίας νέας προσπάθειας , όχι σε μια νέα ισορροπία δυνάμεων, αλλά σε ένα καινούριο κόσμο νομιμότητας, όπου οι δυνατοί είναι δίκαιοι και οι αδύναμοι ασφαλείς και όπου η ειρήνη κυριαρχεί.
Ολά αυτά δεν θα ολοκληρωθούν σε 100 ημέρες. Ούτε σε 1000 μέρες δεν θα ολοκληρωθούν, ούτε καν στην διάρκεια αυτής της διακυβέρνησης και ίσως ούτε στην διάρκεια της ζωής μας πάνω στον πλανήτη. Αλλά ας ξεκινήσουμε!
Στα δικά σας χέρια αγαπητοί μου Συμπολίτες και όχι τόσο στα δικά μου, επαφίεται η τελική επιτυχία του στόχου μας. Από τότε που ιδρύθηκε η χώρα, κάθε γενιά αμερικανών κλήθηκε να δώσει ζωντανή μαρτυρία για την πίστη της στο έθνος. Οι τάφοι νέων αμερικανών που ανταποκρίθηκαν στην κλήση του καθήκοντος απαντώνται ανά τον πλανήτη.
Τώρα οι σάλπιγγες μας καλούν ξανά, όχι στα όπλα, αλλά σε ένα κάλεσμα για να επιφορτιστούμε ενάν μακρύ ανατέλλοντα αγώνα, "αγαλλιάζοντας για την ελπίδα, καρτερικοί στις δοκιμασίες ", έναν αγώνα ενάντια στους κοινούς εχθρούς των ανθρώπων: τη φτώχεια,την ασθένεια, την τυρρανία και την αλληλοεξόντωση.
Μπορούμε βαδίσουμε ενάντια σε αυτούς τους εχθρούς σε μία μεγάλη και παγκόσμια συμμαχία, Βορράς και Νότος, Ανατολή και Δύση, ωστέ να εξασφαλίσουμε μία πιο καρποφόρα ζωή για όλη την ανθρωπότητα; Θα συμπαραταχθείτε σε αυτήν την προσπάθεια;
Στην μακραίωνη ιστορία του κόσμου, λίγες μόνο γενεές είχαν το προνόμιο να υπερασπιστούν την Ελευθερία, την ώρα του πιο μεγάλου κινδύνου της. Δεν αφίσταμαι από αυτήν την υποχρέωση, την καλωσορίζω. Δεν θεωρώ πως κάποιος από εμάς θα άλλαζε τη θέση του με άλλο λαό ή άλλη γενιά. Η ενέργεια, η πίστη, η αφοσίωση την οποία κομίζουμε σε αυτήν την προσπάθεια θα φωτίσει τη χώρα μας και όσους την υπηρετούν και η λάμψη αυτής της φωτιάς μπορεί να φωτίσει πραγματικά τον κόσμο.
Γι' αυτό λοίπον αγαπημένοι μου Αμερικανοί: μην ρωτάτε τι μπορεί να κάνει για σας η πατρίδα σας, αλλά τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα σας.
Αγαπητοί μου Συμπολίτες στον Κόσμο: μη ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η Αμερική για σας, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε μαζί για την Ελευθερία του Ανθρώπου.
Τέλος, είτε είστε πολίτες της Αμερικής, είτε αλλού στον κόσμο, απαιτείστε από εμάς τον ίδιο αυστηρό βαθμό δύναμης και θυσίας που ζητάμε εμείς από εσάς. Με την ήσυχη συνείδηση ως μόνη βέβαιη ανταμοίβη μας, με την Ιστορία ως τελικό κριτή των πράξεων μας, ας προχωρήσουμε για να καθοδηγήσουμε την χώρα που αγαπάμε, ζητώντας την ευχή Του και την βοήθεια Του, γνωρίζοντας όμως πως εδώ στη Γη η δουλειά του Θεού οφείλει να είναι αληθινά δική μας.
Λόγια, λόγια, λόγια...και αυτό το "κάλεσμα της σάλπιγγας"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα ήταν χαρισματικός, και οι συγκρούσεις του σε κοινωνικά κυρίως ζητήματα αξιόλογες, όπως και του Φ.Ρούζβελτ. Η αλήθεια να λέγεται. Στά πλαίσια βέβαια εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, πριν μετατραπεί σε λαϊκή έκρηξη.
Πολύ τους αγιοποιείς όμως βρε Πρωτ.
Ξεκίνησα να γράψω κάτι για τα αρνητικά τους, ώστε να έχουμε πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Ειδικά στην εξωτερική πολιτική, έχω πολλά ράματα για την γούνα τους, αλλά προτιμώ να κάνω ξεχωριστή ανάρτηση, γιατί αλλιώς θα μπουκώσει το θέμα.
Μια και τον χαρακτήρισες μεγάλο ηγέτη, να θυμίσω πως τις περασμένες μέρες ήταν η επέτειος της Μεγάλης Πορείας του Μάο Τσε Τουνγκ. Ο Μεγάλος Τιμονιέρης. Αυτός μάλιστα. Χεχεχεχε...
Γεια σου Ζάρα,Καθοθηγητή του ένδοξου Κινήματος μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα απαντήσω."Λόγια,λόγια...":λόγος είναι-και μάλιστα ιστορικός-λόγια θα λέει.Τι να πει εκτός από λόγια;Να χορέψει για να σηματοδοτήσει την πολιτική του ή να κάνει παντομίμα;Εκτός αν εννοείς λόγια χωρίς αντίκρυσμα, οπότε θα γράψω πιο κάτω το αντίκρυσμα.
"Στα πλαίσια εκτόνωσης":η κοινωνική πολιτική των αξιόλογων Δημοκρατικών Προέδρων δεν είναι τρυκ για να καταλαγιάσει η όποια κοινωνική δυσαρέσκεια υποβόσκει.Είναι βασικός ιδεολογικός άξονας της "αριστερής" πτέρυγας του Δημοκρατικού κόμματος.
Το αντίκρυσμα:
-Μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Λ.Αμερική-με το Αlliance for Progress-με αρωγή από τον Λουι Μουνιοζ.
-Υπογραφη συνθήκης απαγόρευση πυρηνικών δοκιμών επί εδάφους(με ΕΣΣΔ και Μ.Βρετανία)
-Πρόγραμμα(αποκληθέν και New Frontier):ομοσποδιακά κονδύλια για παιδεία, υγεία(το Medicare=δημόσια ασφάλιση για άτομα άνω των 65 ακόμη κρατάει. Ο Ομπάμα προσπαθεί να το επεκτείνει και συναντάει λυσσαλέα αντίδραση)
-αυξήση ΑΕΠ κατά 5,5% μεταξύ 1961-1963(περίπου 2% πριν),αύξηση βιομηχανικής παραγωγής κατά 15%
-1962:κατάργηση θανατικής ποινής για την District of Columbia(=Oθασιγκτον)
-για να μην μακρυγορώ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΑΝΑΞΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ και που έχουν οριστικά και αμετάκλητα κριθεί ως επωφελέστατοι για την κοινωνία της χώρας του ΕΔΩ: http://www.jfklibrary.org/Historical+Resources/Archives/Reference+Desk/jfk_leg_record2.html.htm
-Πρόταση στον Χρουτσωφ για κοινό Διαστημικό Πρόγραμμα, που οι Σοβιετικοί το αποδέχθηκαν το 1963 και βάλτωσε μετά τη δολοφονία του.
-φάουλ η ανάμιξη στο Ιράκ(1963), με υποστήριξη της ανάληψης της εξουσίας από το Μπαάθ.
-Μαεστρικοί χειρισμοί στην Κρίση των Πυραύλων:συνεδύασε την σθεναρή υπεράσπιση των εθνικών συνφερόντων της χώρας του,αφού έκανε ρόμπα το ιερό τέρας της Σοβιετικής Διπλώματίας, τον Γκρομίκο, που τον απέδειξε ψευδόμενο,το βιντεο εδω: http://www.youtube.com/watch?v=P7YkJxQT_0Y.Οπως επίση ρόμπα έκανε ο απεσταλμένος του στον ΟΗΕ ο Αντλάι Στήβενσον, τον πολύ Ζόριν ( βλ. σχετική ανάρτηση στο Αli Baba: http://alibaba-swear-us.blogspot.com/2009/02/blog-post_15.html ) και πέτυχε τελικά μια εντιμη ειρηνη:αποσύρση των Σοβιετικών πυραυλων από Κουβα+αποσυρση αμερικανικών από Τουρκία.
Ηταν μεγάλος πολιτικός και δεν έχει ανάγκη καμμιάς αγιοποίησης.Εχει μιλήσει η Ιστορία.
Σε ό,τι αφορά τον Μάο.Ποιος αμφισβητεί πως υπήρξε ηγέτης;Απλά εγώ προτιμώ αυτούς που μου-και στους πολιτες τους- επιτρέπουν να διαφωνώ μαζί τους.Για να ξεκινήσουμε από τα βασικά...
Για την κοινωνική του πολιτική συμφωνούμε πως ήτανε πολύ σημαντική. Εγώ μπορεί να έχω κἀποιες επιφυλάξεις για τα κίνητρα. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων του στον τομέα αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και ανέφερες τον Αντλάι Στήβενσον, να συμπληρώσω πως ο πολύς Αντλάι έχασε το χρώμα του στον ΟΗΕ, όταν ήταν αναγκασμένος να απαντήση στον υπουργό Εξωτερικών της Κούβας Ραούλ Ρόα, τον Απρίλη του 1961, μετά το φιάσκο που έπαθαν οι ΗΠΑ στην επιχείρηση «Μust go» στον κόλπο των Χοίρων. Μια καθαρά τραμπουκική επιχείρηση, χρησιμοποιώντας Κουβανούς αντικαθεστωτικούς που είχαν εκπαιδεύσει. Και να φαντασθείς ότι μέχρι τότε ο Κάστρο δεν είχε δηλώσει κομμουνιστής. Η παρουσία του όμως και μόνο ενοχλούσε.
Στην κρίση των πυραύλων, το 1962, μπορεί να συμφώνησε ( μυστικά) να αποσύρει τους πυραύλους από την Τουρκία, αλλά το εμπάργκο κατά της Κούβας που είχε αρχίσει από πριν, το οποίο παραβίαζε και παραβιάζει μέχρι σήμερα κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, το διατήρησε.
Για την ανάμιξη στον πόλεμο του Βιετνάμ, την κλιμάκωσή του και την επιχείρηση αποκαθαρμού του από τις μεγάλες ευθύνες του, που ακολούθησε την δολοφονία του δεν θα γράψω τώρα. Ο Νόαμ Τσόμσκυ έχει γράψει ένα πολύ αποκαλυπτικό βιβλίο,
«Rethinkig Camelot- Επανεκτιμώντας το Κάμελοτ» ισχυριζόμενος πως η άποψη που επικράτησε ότι ο Κένεντυ αν δεν εδολοφονείτο θα αποχωρούσε από το Βιετνάμ δεν ευσταθεί. Και παραθέτει ντοκουμέντα. Κυκλοφορεί στα ελληνικά. Θα κάνω στο μέλλον ξεχωριστή ανάρτηση, με αρκετές λεπτομέρειες.
Η ελευθερία διατύπωσης διαφωνίας στην οποία αναφέρεσαι σε συνδυασμό με τον Μάο, χρήζει ενός μικρού σχολίου. Υποτίθεται ότι είναι συστατικό όλων των δυτικών «δημοκρατικών» καθεστώτων. Λέω υποτίθεται, γιατί υπάρχουν για παράδειγμα και οι επιτροπές τύπου ΜακΚάρθυ, στην οποία ήταν μέλος ο Ρόμπερτ Κένεντυ, αργότερα υπουργός Δικαιοσύνης επί JFK.
Να πω και εγώ λίγα για την προτίμηση την δικιά μου. Το πόσο ηγέτης ήταν ο Μάο φάνηκε από την γνήσια λατρεία που έτρεφαν και ακόμα τρέφουν στο πρόσωπό του οι Κινέζοι. Τι να λέμε τώρα. Μεγάλο Άλμα, Πολιτιστική Επανάσταση, Μάης 68, επηρέασε βαθειά όλη την πλανητική σκέψη. Μιλάμε για τρελλά πράγματα, τα οποία στην Δύση αδυνατούν να αντιληφθούν. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Το κακό είναι που δεν κάνουν προσπάθεια να τα καταλάβουν, αντίθετα στην καλύτερη περίπτωση μένουν στην άγνοια, στην χειρότερη χαρακτηρίζουν τους άλλους καθυστερημένους και υπανάπτυκτους. Οι τελευταίοι πετάν μια λέξη, "προσωπολατρεία", και καθαρίζουν. Το τι λατρεύουν αυτοί δεν μας λένε. Κάτι αοριστίες για υψηλά ιδανικά και manifest destiny ακούω συνέχεια, από πίσω όμως κρύβονται πράμγατα πολύ συγκεκριμένα...
Κάποια στιγμή άρχισε και στην Κίνα η φθορά, η οποία επεκτάθηκε επί των διαδόχων του Μάο, όταν ουσιαστικά αποδέχτηκαν σε μεγάλο βαθμό τις δυτικές μεθόδους και αντιλήψεις.
Ωραία, συμπίπτουμε στα περί εσωτερικής επιτυχημένης πολιτικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κούβα είναι ολόκληρο θέμα.Δεν συζητίεται σε σχόλια.H επιχείρηση στον Κόλπο των Χοίρων,φιασκο.Η Κρίση των Πυραύλων, θρίαμβος.
Για Βιετνάμ:αν σηκώσεις θέμα θα έχει ενδιαφέρον.Θα τα βάλουμε κάτω.Ντοκουμέντα υπάρχουν(απομαγνητωφωνημένες συνομιλίες που στηρίζουν το αντίθετο,την απεμπλοκή),αλλά ίδωμεν.
Αντλάι:όντως, είχε τη φήμη looser.Eυπατρίδης του Δημοκρατικού Κόμματος.Με ήττες στα Ηνωμένα Εθνη.Αλλά τον Ζόριν, τον εξαύλωσε.
Μάο:τα 'πα.Δεν διαφωνώ με την παράγραφό σου, την τελευταία.Αλλά εγώ που δεν είμαι ιδεολογικά Δυτικός, θέλω να μπορεί να πηγαίνει κάποιος στην Τιεν Ανμεν,να λέει:"ο σ.Μάο κάνει λάθη,διαφωνώ μαζί του" και να παραμένει εν ζωή μετά τη διαμαρτυρία του.
Χαχαχα...Πρωτ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χοντραίνεις το χοντραίνεις. Τιεν Αν Μεν ε;
Για να είμαστε πάτσι εγώ θα θυμίσω κάτι που είχα γράψει σε παλιότερη μου ανάρτηση. Τα παρακάτω περιστατικά τα θεωρώ ( ποιοτικά), πολύ πιο βίαια και απάνθρωπα από τα γεγονότα στην Τιεν Αν Μεν. Ιδίως αυτό στο Γουέικο.
"...Δύο παραδείγματα τώρα, τά ὁποῖα ἴσως στό μέλλον τά συζητήσουμε περισσότερο. Λός Ἄντζελες 1992 ( 58 νεκροί ,2000 τραυματίες ). 28 Φεβρουαρίου 1993, Γουέικο, 82 νεκροί μετά ἀπό ἕφοδο τοῦ FBI στίς ἐγκαταστάσεις μιᾶς θρησκευτικῆς ὁμάδας, μεταξύ τῶν νεκρῶν 30 γυναῖκες καί 25 παιδιά. Ἡ ἔφοδος ἔγινε με τεθωρακισμένα, στην ἐπίθεση χρησιμοποιήθηκαν ἀέρια. Φυσικά ὁ ὅρος πού ἐπιλέχθηκε στά ΜΜΕ ἦταν «δυναμική εἴσοδος», ἕνας πολύ ἀποτελεσματικός ὅρος γιά ὅσους ἡ εὐαισθησία τους σέ θέματα δημοκρατίας δέν τούς ἐπιτρέπει νά ἐκστομίσουν τήν λέξη «σφαγιασμός».
Θά προσθέσω καί τήν περίπτωση Μάκ Βέι, τήν θεωρῶ συγγενῆ τῶν παραπάνω περιπτώσεων, και συνέχεια τῆς ὑπόθεσης Γουέϊκο, τόν δέ Μάκ Βέι λιγώτερο ἔνοχο ἀπό τό ἀμερικάνικο κράτος. Ὁ Τίμοθυ Μάκ Βέι, ὁ ἀμερικάνος πού καταδικάστηκε γιά τήν ἀνατίναξη τοῦ κτιρίου στήν Ὀκλαχόμα τόν Ἀπρίλη τοῦ 1995, ὅπου σκοτώθηκαν 168 ἄτομα, χαρακτηρίστηκε ἀπό τήν ἐπίσημη Ἀμερική παράφρων, ἀκροδεξιός, καί διάφορα ἄλλα δευτερευούσης σημασίας, τά ὁποῖα ὅμως ἐμπόδιζαν στήν πραγματική ἐμβάθυνση στά αἴτια τέτοιων φαινομένων. Ἡ οὐσία ὅμως ὅλων αὐτῶν εἶναι αὐτό πού εἶπε ὁ ἴδιος στήν ἀπολογία του λίγο πρίν καταδικασθεῖ ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια ἑνός ἀμερικάνου ἀνώτατου δικαστῆ. « Ἡ κυβέρνηση μας εἶναι ὁ ἰσχυρός, ὁ πανταχοῦ παρών δάσκαλος. Ἐπί καλῷ ἤ ἐπί κακῷ, διδάσκει ὁλόκληρο τόν λαό μέ τό παράδειγμά της.» Γιά να το πῶ ἀλλιῶς, ὑπάρχει ἕνας νόμος στήν φύση πού λέει πώς ἡ δράση φέρνει άντίδραση. Ἀπό ὅτι γνωρίζω ἰσχύει άκόμα..."
Στον κόλπο των Χοίρων δεν ήταν απλώς φιάσκο. Σε φιάσκο μπορεί να καταλήξει και μια ενέργεια κατά κάποιο τρόπο δικαιολογημένη, σύμφωνη με κάποιες κοινά αποδεκτές αξίες. Η συγκεκριμένη ενέργεια ήταν ωμή επέμβαση, με μόνο αιτιολογικό "δεν γουστάρω την φάτσα του Φιντέλ μέσα στα πόδια μου"
Φεύγω τώρα Πρωτ. Θα επανέλθω σε 2 μέρες...
Kαλο ταξείδι, Ζάρα.Απλά εγώ-όπως έχω ξαναπεί- δε βάζω τις περιπτώσεις σε διαγωνισμό για να προβαίνεις σε συγκρίσεις με Γουέικο κλπ.Την προσωπική μου θέση εξέφρασα.Πως προτιμώ μεγάλες προσωπικότητες αναδεικνυόμενες σε κοινωνίες με ελεύθερη έκφραση.(Το ό,τι το "ελεύθερη" ενίοτε είναι σε μικρό βαθμό, δεν αλλάζει το γεγονός πως στην Κίνα είναι σε μηδενικό βαθμό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιστροφή Ζάρα.