Οθωμανική Αυτοκρατορία: το όνειδος της ιστορίας

"Mε κατηγορείτε διότι δεν στοχάζομαι επί των γεγονότων, αλλά νομίζω ότι επιστήμη είναι πρώτον η έρευνα και η παρουσίαση των πηγών αναλυτικά, κριτικά, και εν συνεχεία ο στοχασμός. Αφήστε με λοιπόν εγώ να ασχοληθώ με τις πηγές και εν συνεχεία σεις, κάμνετε τους στοχασμούς σας."
Απ. Βακαλόπουλος


Η ιδεολογική χρήση της Ιστορίας(δηλαδή η έξυπήρετηση μέσω της Ιστορίας ιδεολογικών στόχων) είναι τόσο παλαιά όσο και η Ιστορία η ίδια. Το γεγονός αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκην κακό αρκεί να τηρούνται δύο προυποθέσεις: πρώτον η ξεκάθαρη παραδοχή του "χρήστη" πως χρησιμοποιεί ιστορικά γεγονότα και παραδείγματα για τόνωση της ιδεολογίας και κοσμαντίληψης του . Δεύτερον η χρήση αυτή να στηρίζεται έστω σε κάποιο βαθμό σε πηγές.

Τα τελευταία χρόνια και κατά παράβαση των δύο ανωτέρω προυποθέσεων επιχειρείται ένας άνευ όρων εξωραισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από ποικιλώνυμους ιστορικούς και ιστοριολογούντες. Από την μία η κωμική κυρία Ρεπούση με τους ιδεολογικούς ινστρούχτορες και προστάτες της (όλοι δηλώνουν κάργα προοδευτικοί και επιστήμονες, ενώ στην πραγματικότητα είναι βαθειά αντδραστικοί-βλ. αντιπροσφυγικό μένος του Ιού-και έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο από την βάση της ιστορικής επιστήμης που είναι οι πηγές). Από την άλλη ένα αλλόκοτο και φαιδρό μείγμα ανατολικολάγνων που στο όνομα της κριτικής στο έθνος-κράτος φτάνουν στο θλιβερό σημείο να αποκρύπτουν τον βαθειά ανελεύθερο και καταπιεστικό χαρακτήρα του μορφώματος των Οθωμανών, διαπράτοντας έτσι κολοσσιαία ιστορική ύβρη στο όνομα παρακμιακών ιδεοληψιών. Και η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού όχι γιατί την κρίνουμε ως τέτοια εμείς σήμερα με τα σημερινά μέτρα και σταθμά, αλλά γιατί έτσι την έκριναν οι- "αρμόδιοι" να κρίνουν- τότε διαβιούντες υπόδουλοι λαοί, όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα μέσα από τις πηγές. Και πηγές εννοούμε κείμενα ανθρώπων της εποχής που μελετάμε και όχι αλληλαπαραπομπές σε ιστορικούς που συνηθίζουν να επικαλούνται τους αστήρικτους δογματισμούς και παραπειστικά πορίσματα ο ένας του άλλου. Παράδειγμα: "η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ανεξίθρησκη". Μάλιστα. Και αν ρωτήσεις :δηλαδή τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις( φορολογία κλπ) είχαν μουσουλμάνοι και αλλοεθνείς απάντηση δεν παίρνεις. Την ίδια σιωπή παίρνεις ως απάντηση όταν ρωτάς αν οι μαζικοί εξισλαμισμοί ήταν κεντρική επιλογή της Οθωμανικής εξουσίας ή όχι;.
Εξάλλου μια προσπάθεια συσκότισης του θέματος γίνεται με το διαχώρισμο στην πρώιμη και όψιμη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δηλαδή με την επίκληση ενός παντελός αστήρικτου-αφού το διαψεύδουν οικτρά οι πηγές-επιχειρήματος πως τάχα στους πρώτους αιώνες οι Οθωμανοί ήταν ανεκτικοί, αλλά μετά (18-19ος αιώνας) μέσα από ευρύτερες διεργασίες( πχ αφύπνιση βαλκανικών εθνικισμών)εντάθηκε ο καταπιεστικός χαρακτήρας της Οθωμανικής εξουσίας...

Παρακάτω παρατίθενται πηγές-μαρτυρίες με προσπάθεια να προέρχονται από τους πρώτους αιώνες της ιστορίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας:

140ς αιώνας. Ο Shukrallah, τούρκος ιστορικός και σύμβουλος των Σουλτάνων Μουράτ Β και Μεχμέτ Β γράφει για την εποχή του Σουλτάνου Ορχάν:
" Οι χριστιανοί δεν μπορούσαν να κινηθούν και να εκφρασθούν ελεύθερα. Είχαν κάποιο φόβο, όταν επρόκειτο να περιγράψουν τα δεινά τους. με μια λέξη, καταπιέζονταν. Για τους πιστούς ο Ορχάν σήμαινε ευσπλαχνία, για τους απίστους καταδυνάστευση."


140ς αιώνας. Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Iσίδωρος Γλαβάς θρηνεί για τα αίσχη του παιδωμαζώματος και των λοιπών αγριοτήτων των Οθωμανών:
" Φρίττω γαρ το χαλεπόν κατά των φιλτάτων ακηκοώς επίταγμα και, ως εις πυρ απρόσιτον ή ρομφαίας άμαχον, ούτως έχω προς αυτό… Τι γαρ ουκ αν άνθρωπος πάθοι, παίδα ορών ον εγέννησεν, όν ανέθρεψεν, υπέρ ου πολλά πολλάκις των οφθαλμών επέσταξε δάκρυα, εις άκρον ευχόμενος ευδαιμονίας εληλακέναι, τούτον εξαίφνης βιαίως αλλοφύλων χερσίν αρπαζόμενον και εις αλλόκοτα μεταπεσείν έθη βιαζόμενον και βαρβαρικής στολής και φωνής και ασεβείας και δυσωδίας άλλης σκεύος γενέσθαι μετά μιρκόν προσδοκώμενον… Τίνα λοιπόν θρηνήσειεν, εαυτόν ο πατήρ ή τον παίδα; "

Τέλη 14ου αιώνα. Ο βυζαντινός λόγιος Δημήτριος Κυδώνης γράφει:
"Όλη η χώρα που καρπούμασταν από τον Ελλήσποντο προς ανατολάς ως τα βουνά της Αρμενίας, μας την άρπαξαν, κατέσκαψαν τις πόλεις, σύλησαν τους ναούς, άνοιξαν τους τάφους και γέμισαν τα πάντα με αίματα και νεκρούς. Και μόλυναν τις ψυχές των κατοίκων αναγκάζοντάς τους ν’ αγνοήσουν τον αληθινό Θεό και μεταδίδοντάς τους τα δικά τους μιαρά μυστήρια. Και, αλίμονο, ακόμη και στα κορμιά τους φέρθηκαν πρόστυχα. Κι αφού τους απογύμνωσαν απ’ ολόκληρη την περιουσία, τους αφαίρεσαν μαζί και την ελευθερία εγκαταλείποντάς τους αδύναμες σκιές δούλων· και τους χρησιμοποιούν τους δυστυχισμένους, ακόμα και με την λίγη δύναμη που τους είχε απομείνει, για την προσωπική τους άνεση."

1528. Κατάληψη της Ρόδου από τους οθωμανούς( επί Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπούς). Ο τότε Μητροπολίτης Ρόδου Ευθύμιος( οδός της πόλης της Ρόδου φέρει το όνομά του και σήμερα, τον θανάτωσαν το 1531) γράφει:
" Δεν μπορούμε να υπομείνουμε πια περισσότερο χρόνο την έσχατη σκλαβιά και την αθλιότητα, μέσα στην οποία βρισκόμαστε· δεν μπορούμε πια να ανεχθούμε να βλέπουμε τις σκληρότατες περιφρονήσεις που κάθε μέρα γίνονται σε βάρος αυτού του δυστυχισμένου και αξιοδάκρυτου λαού. … Εμείς βέβαια είμεθα πρόθυμοι να την [ζωή μας] προσφέρουμε και την έχουμε έτοιμη να την θυσιάσουμε για τη σωτηρία και την ελευθερία αυτού του λαού. "


1544. Γράφει ο Κερκυραίος λόγιος Νικόλαος Σοφιανός:
"...ότι δια την μακράν και πικρότατην δουλοσύνην το ημέτερον γένος εξέπεσε και ουδέ καν αναθυμάται την προκοπήν οπού είχαν οι πρόγονοί μας, με την οποίαν άφησαν εις όλην την οικουμένην λαμπράν και αθάνατον δόξαν… Εις τέτοιαν κακήν τύχην κατήντησε το πάλαι ποτέ μακαριστόν γένος ημών των Γραικών, ότι μόλις ευρίσκεται τώρα διδάσκαλος οπού νάναι ικανός να διδάσκει τους νέους καν την γραμματικήν τέχνην"

16ος αιώνας. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγάς γράφει:
"...με διαταγή του σουλτάνου είχαν καή τα ελληνικά βιβλία και χειρόγραφα και ότι είχε απαγορευθή να μιλούν ελληνικά." (...και προστάτες της πολυπολιτισμικότητας οι Οθωμανοί.)

17ος αιώνας. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Kύριλλος Λούκαρις-στραγγαλισθείς από τους Τούρκους το 1638-έγραφε:
" ...Πως η ανατολική Εκκλησία να είναι κακά καταστεμένη δεν το αρνούμεθα. (…) Όσον πως δεν έχομεν σοφίαν και μαθήματα αλήθεια είναι (…) και τώρα αν εβαρβαρώθημεν ημείς και εκείνοι [Λατίνοι] εσοφίσθησαν παράξενον δεν είναι· η πτωχεία και η αφαίρεσις της βασιλείας μας το έκαμαν (…) εις την Ελλάδα τώρα τριακόσιους χρόνους ευρίσκεται [ο Τούρκος] και κακοπαθούσιν οι άνθρωποι δια να στέκουν εις την πίστιν τους."

17oς αιώνας. Ο τότε Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δωσίθεος περιγράφει την "ανεξιθρησκεία" και την "ανεκτικότητα" των Οθωμανών των πρώτων αιώνων:
" «…Εκρέμασεν ο βεζύρης δύο πατριάρχας Κωνσταντινουπόλεως (Παρθένιο Β’ και Παρθένιο Γ’) και τον αρχιεπίσκοπον Ιπεκίου· (…) ο υιός του Κιουπρουλή Βεζίρη εκρήμνισε τας εκκλησίας εις Κωνσταντινούπολιν και εμπόδισε να ανακαινίζωνται εκκλησίαι πανταχού· την μητρόπολιν Τραπεζούντος, τον άγιον Φίλιππον, εκάμασι σμαγίδι· ένας Τούρκος έπλασεν ορισμόν (φιρμάνι) και επήγεν εις Ελλάδα και Μακεδονίαν και εκρήμνισε πολλάς εκκλησίας· εις την Λαζίαν ετούρκισαν οι χριστιανοί από Τζορέχη ποταμού έως Τραπεζούντος, ή τε Κρήτη ελήφθη και έλλειψαν οι σπουδαίοι (λόγιοι) και οι ζωγράφοι. "

1700. Ο Francesco Grimani, Βενετός Γενικός Προβλέπτης Πελοποννήσου, γράφει:
" Τα πιο προσοδοφόρα και γόνιμα εδάφη του Βασιλείου τα εκμεταλλεύονταν Τούρκοι, που δεν βρίσκονταν στην ίδια κοινωνική κατάσταση με τους Έλληνες. Αυτοί ή δεν είχαν τίποτε ή κατείχαν ένα ελάχιστο μέρος από τα πιο άγονα".

1676. Ο Γάλλος περιηγητής De la Guilletiere αναφέρει για τους υπόδουλους:
"...έχουν μια κρυφή ελπίδα ότι θα ξεπεταχθή μια μέρα ένας Έλληνας αρχηγός, άξιος μιμητής των αρχαίων, ο οποίος θα τους απελευθερώσει από την τυραννία των Τούρκων.."»

1775. Ο Μητροπολίτης Μετρών και Αθύρων αναφέρεται στην "πλέρια" γλωσσική ελευθερία:
" Θαύμα πώς ουκ εξέλιπεν όλως η καθωμιλουμένη κοινή των Ελλήνων γλώσσα εκ της Ελλάδος αυτής υπό βαρβάρων τελούσης και καταπολεμουμένης..."

1761. Ο Γάλλος πρόξενος της Άρτας αναφέρει:
"οι καταπιέσεις των Διοικητών της Άρτας και των Ιωαννίνων πάνω στον πληθυσμό, καθώς και οι εκβιασμοί των Τουρκαλβανών από δεκαετίας και εδώ οδήγησαν τον τόπο στην έσχατη αθλιότητα. Τα σπίτια και οι εξοχές είναι ως επί το πολύ ακατοίκητα και έρημα."

1800. Ο Γάλλος Stephanopoli παραθέτει ένα άσμα ανώνυμου Πελοποννήσιου λαϊκού μουσικού:
" Τ' ήταν η Γραίκια μια φορά κι' άκουσε τ' είναι τώρα Που ο τύραννος μού ερήμαξε το γένος των Ρωμαίων.
Πού είναι η Αθήνα μου, Πού είναι κείνη η Αθήνα , Πού ο κόσμος εθαμάκτηκε και σέβεται ακόμη;
Εκεί επρωτοφάνηκε η ελευθερία εις τον κόσμον.
Πόλη μου, πού είν' τα κάλλη σου, Πόλη δυστυχισμένη, Πόλη μου φως που εφώτιζες Ανατολή και Δύση; Και τώρα είσαι η κατοικιά βαρβαρωτάτου γένους,
και βλέπεις την αγιάν Σοφιά στου Αγαρηνού τα χέρια, να κάθεται κι' ο Μωάμεθ εις των Γραικών τον θρόνον να θρέφη τα Ρωμαιόπουλα με της σκλαβιάς το γάλα"

1500. Η κατάληψη της Μεθώνης από τους Τούρκους εξιστορείται από τον
ελληνικό Βαρβερινό Κώδικα της Βιβλιοθήκης του Βατικανού:
" Και εκεί οπού επηγαίναν (οι Μεθωναίοι) εσυναπαντήθησαν με το πλήθος των Τουρκών, και τους ετζακίσανε, και αρπάζανε παιδιά, γυναίκες και τους ελεεινούς Μεθωναίους εκόφτανε, και άλλους εδένανε· και τους εδένασι ωσάν πρόβατα, και τους εσύρνασι… Και τότε εμπήκε μέσα και ο σουλτάν Μπαγιαζήτης· και εμπήκε και επροσκύνησε μέσα εις την φραγκοκκλησίαν, την οποίαν την έκαμε σμαΐδι, έως την τήμερον. Και εκατακόψανε τους ελεεινούς χριστιανούς. Λέγουσι ότι από την πολλήν σφαγήν οπού εκάμανε, έδραμε το αίμας έως εις την θάλασσα και εκοκκίνιζε. Και από εκεί, ωσάν επροσκύνησε ο Μπαγιαζήτης, εδιάβη εις το αφεντικό παλάτι και εκάθησε μετά μεγάλης δόξης και παρρησίας. Και όσους Μεθωναίους επιάσανε ζωντανούς, ώρισε και τους ηφέρανε ομπρός του, μικρούς μεγάλους. Και ώρισε ότι από δέκα χρονών και απάνω να τους κόψουν όλους και ούτως έγινε. Και εμαζώταν τα κεφάλια τους και τα εκτίσανε και έκαμαν έναν πύργον μεγάλον όξω από το κάστρο, ο οποίος φαίνεται εις την σήμερον. "

...συνεχίζεται

Κ. Σημίτης : ο ολετήρας

H διακυβέρνηση Καραμανλή 2004-2009 θα καταγραφεί ως μία εκ των πλέον μοιραίων και αποτυχημένων στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η επανίδρυση του κράτους μετετράπη σε ξεχαρβάλωμα,η δημοσιονομική εξυγίανση θυσιάστηκε στο όνομα του πολιτικού κόστους, το "σεμνά και ταπεινά" έγινε ανέκδοτο. Μια σειρά από πολιτικούς που κατέλαβαν υπουργικούς θώκους(Βουλγαράκης, Παυλόπουλος, Μπακογιάννη, Πολύδωρας, Ρουσόπουλος, Αλογοσκούφης κ.α) θα έπρεπε υπό άλλες συνθήκες να δυσκολεύονται να βγουν από το σπίτι τους. Αλλά στη χώρα του "απέραντου φρενοκομείου" η μεν κ.Μπακογιάννη έχει το θράσσος να διεκδικεί την ηγεσία του κόμματός της, ο δε κ.Παυλόπουλος όντας σε κατάσταση πλήρους πνευματικής απόσυνθεσης επιμένει να αυτοεξευτελίζεται εμφανιζόμενος σε τηλεοπτικά παράθυρα, από τα οποία αποχωρεί πάντα κατακρεουργημένος, αφού δίκαια συγκεντρώνει τη μήνι δημοσιογράφων και πολιτικών του αντιπάλων μια που υπήρξε μοναδικά αποτυχημένος. Αρκετά, όμως με αυτούς.

Σήμερα, το blog θα ασχοληθεί με το πιο απόμακρο παρελθόν. Διότι στη χώρα εκτός από τη φαιδρά πορτοκαλέα,γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και η βρώση λωτών, με τις γνωστές συνέπειες στη μνήμη. Με άλλα λόγια, στην προσπάθεια καταμερισμού ευθυνών για την κατάντια τόσο του κράτους, όσο και ολόκληρης της κοινωνίας, καταβάλλεται μια συστηματική προσπάθεια να λησμονηθεί ο ολέθριος ρόλος του Κ.Σημίτη και των περιλάλητων "εκσυγχρονιστών" του (καλά σε αυτή τη χώρα έχει χαθεί πλήρως το νόημα των λέξεων...). Αν ο Καραμανλής υπήρξε οικτρά αποτυχημένος και με βαρύτατες ευθύνες για τον σημερινό ξεπεσμό -και υπήρξε- ο προκάτοχος του δικαιούται επάξια τον τίτλο του ολετήρα της σύγχρονης Ελλάδας. Σε μια προσπάθεια καταπολέμησης των συνεπειών της λωτοφαγίας, σταχυολογούνται μερικά από τα "λαμπρά" επιτεύγματα του Κ.Σημίτη:

-Το όνειδος της χρηματιστηριακής φούσκας του 1999, που ξετσίπωτα πριμοδότησε ο ίδιος με δηλώσεις του. Η άφισα που παρατίθεται πιο πάνω θα μείνει στην ιστορία ως η πιο ξεδιάντροπη προσπάθεια χειραγώγησης. Τότε κατάντησαν έναν ολόκληρο λαό-με δηλώσεις επισήμων κυβερνητικών και κρατικών λειτουργών-να αποδοθεί στον τζόγο με τα ιλαροτραγικά αποτέλεσματα:τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου προς όφελος λίγων,ισχυρών και φίλων του καθεστώτος.

-Εισαγωγή στην διαχείριση των δημοσίων οικονομικών της δημιουργικής λογιστικής. Όντας ανίκανη η κυβέρνηση Σημίτη να βάλει στοιχειώδη τάξη στα δημόσια οικονομικά εγκαινίασε την τακτική "κρύβω τα χρέη κάτω από το χαλί, γιατί είμαι ανίκανος να τα μειώσω", με την συνεργασία της Goldman Sachs και άλλων ευαγών ιδρυμάτων. Ενδεικτικό του μεταπρατικού τρόπου σκέψης των τότε ιθυνόντων αποτελεί και το παρακάτω:
" Σε ανταπόκρισή τους από την Αθήνα οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αναφέρουν ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Νίκος Χριστοδουλάκης, λίγο μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ, είχε προτείνει το ενδεχόμενο «τιτλοποίησης του Παρθενώνα και άλλων αρχαιολογικών χώρων».
Οι επενδυτικές τράπεζες θα έφερναν χρήματα στο ελληνικό κράτος με αντάλλαγμα τα έσοδα από τα εισιτήρια της Ακρόπολης και άλλων αρχαιολογικών χώρων.
Το σχέδιο δεν προχώρησε και λόγω των ενστάσεων αρχαιολόγων που φοβήθηκαν ότι η Ακρόπολη θα μετατρεπόταν σε ένα θεματικό πάρκο «σε στιλ Ντίσνεϊ», αναφέρει η εφημερίδα."
ΣΚΆΙ

Και όλα αυτά ντυμένα με τον ψεύτικο μανδύα της "Ισχυρής Ελλάδας", που μόνο άνθρωποι που όφειλαν το βιοπόρισμό τους στο καθεστώς Σημίτη πίστευαν. Καθότι τα καμπανάκια της ερχόμενης χρεοκοπίας χτυπούσαν από τότε...:
1."O ισολογισμός του 2001 δείχνει ότι το ελληνικό Δημόσιο μοιάζει με μια τεράστια κρατική ENRON, που προϋπήρχε της κανονικής αμερικανικής ENRON. H «ισχυρή οικονομία» μάλλον θυμίζει ανέκδοτο, που για να καταστεί σοβαροφανές στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, συνοδεύεται από παραινέσεις διαφόρων «ειδικών» για ψυχραιμία"
" Tα στοιχεία που περικλείονται στον Iσολογισμό του 2001, τον οποίο υπογράφει ο υπουργός Oικονομίας και Oικονομικών κ. N. Xριστοδουλάκης, είναι καταλυτικά και πρέπει να αρχίσουν να προβληματίζουν τους αφελείς εύπιστους, για το κατά πόσο ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Tο δημόσιο χρέος του 2001, σύμφωνα με τα στοιχεία του ισολογισμού, ανέρχεται στο 130% του AEΠ (ή 169,7 δισ. ευρώ) αντί του 119% (ή 155,8 δισ. ευρώ) που παραδέχεται στην τελευταία εισηγητική έκθεση το υπουργείο Oικονομικών"
Kαθημερινή 2001

2." Eπειτα από μακρά περίοδο ψευδούς ευφορίας στην οικονομία, η κυβέρνηση αναγκάσθηκε χθες, υπό την πίεση της Eurostat, να αποδεχθεί επισήμως τα βάρη της «δημιουργικής λογιστικής» και να προχωρήσει σε αναθεώρηση των λογαριασμών του κράτους, ομολογώντας εμπράκτως ότι η χώρα παραμένει υπερχρεωμένη. Eπειτα από μακρές διαβουλεύσεις με τους εμπειρογνώμονες της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, οι οποίες σημειωτέον θα συνεχισθούν και πιθανώς να οδηγήσουν και σε άλλες δυσμενείς ρυθμίσεις, η κυβέρνηση προχώρησε σε αναθεώρηση των λογαριασμών του κράτους από το 1998, αποδεχόμενη συγκεκαλυμμένα ελλείμματα και κατ' επέκτασιν υψηλότερο δημόσιο χρέος. Aπό την αποδεχθείσα αναθεώρηση μετεβλήθη σημαντικά η βάση των απολογισμών προηγούμενων ετών, τα πλεονάσματα έγιναν ελλείμματα, με αποτέλεσμα οι προϋπολογισμοί από το 2000 και μετά να καταστούν εκ νέου ελλειμματικοί. Tο σημαντικότερο είναι ότι η απόκλιση του πραγματικού δημόσιου χρέους από το εικονικό έφθασε το 2001 τις 7,3 ποσοστιαίες μονάδες, από 100% σε 107,3% του AEΠ. Oυσιαστικά πρόκειται για αποδοχή πρόσθετου χρέους, ύψους 3,5 τρισ. δρχ., η οποία καταδεικνύει το μέγεθος της αλλοίωσης των δημοσιονομικών συνθηκών κατά την κρίσιμη για την ένταξη της χώρας στην ONE αλλά και για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις περίοδο μεταξύ 1998 και 2000."
Καθημερινή 2002

3." Aκόμα μεγαλύτερο του αρχικώς υπολογισθέντος είναι το δημόσιο χρέος της Eλλάδος, καθώς η επιχείρηση της Eurostat για την κατάργηση της «δημιουργικής λογιστικής» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τα δεδομένα αναθεωρούνται συνεχώς, αποδίδοντας μια εικόνα σταθερής επιδείνωσης αντί βελτίωσης της καταστάσεως.
Eτσι, με τα τελευταία στοιχεία που εδόθησαν στη δημοσιότητα χθες στις Bρυξέλλες, το δημόσιο χρέος της χώρας για το 2001 διαμορφώνεται σε 137 δισ. ευρώ ή 105,1% έναντι αρχικής εκτιμήσεως για 99,7%. Aναμένεται δε περαιτέρω αύξηση του ποσοστού αυτού, καθώς οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Aθήνα και τη Eurostat συνεχίζονται."
Kαθημερινή 2002


-Πρωτοφανές όργιο σπατάλης και διαφθοράς(τύπου 4 Seasons...)με τα εξοπλιστικά προγράμματα.

-Μοναδική ενίσχυση των κρατικών προμηθευτών. Δημόσια έργα, τηλεπικοινωνίες κλπ κατέστησαν αποκλειστικό προνόμιο ανθρώπων και εταιρειών που καταχρέωναν το ελληνικό δημόσιο πουλώντας πανάκριβα αναθέσεις έργων και πάντα με αντάλλαγμα την ισχυρή στήριξη στον "εκσυγχρονιστή" Σημίτη των υπό την ιδιοκτησία τους ΜΜΕ. Οι κκ Μπόμπολας, Κόκκαλης κλπ οφείλουν στον Κώστα Σημίτη μέγιστη ευγνωμοσύνη. Διότι χάρη στην εκδούλευση που τους παρείχε κατέστη δυνατόν η κατασκεύη 1Κm εθνικού δικτύου να στοιχίζει το 7πλάσιο από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη και η γιγάντωση μιας εταιρείας(Intracom) σχεδόν αποκλειστικά με κρατικές προμήθειες

-Σπατάλη δημοσίου: α)την περίδο Σημίτη τα νοσοκομεία μετατρέπονται πλεόν σε καρκίνωμα για τα δημόσια ταμεία.Εικονικές τιμολογήσεις και υπερτιμολογήσεις φαρμάκων, ιατρικών υλικών και εργαλείων θα γίνουν έκτοτε ο κανόνας, ενώ ο Μεγάλος "Εκσυγχρονιστής"(όπως και ο διάδοχός του Επανιδρυτής)ούτε σκέφτηκε πως πρώτο μέλημα ενός σοβαρού κράτους είναι η κατάρτιση προυπολογισμού για κάθε νοσοκομείο ξεχωριστά.
β)Ολυμπιακή:ατέλειωτα τα αποκαλούμενα προγράμματα εξυγίανσης της πολύπαθης εταιρείας και όλα αποτυχημένα
γ)Εθνικό Κτηματολόγιο: αμέτρητα τα δις που πήγαν χαμένα, ενώ στο τέλος η Ελλάδα πλήρωσε και πρόστιμο αφού ουδέν έπραξε
δ)διαιώνιση και γιγάντωση της πελατειακής σχέσης Κράτους-Κόμματος-Πολιτών με ειδικά παραθράκια στον νόμο Πεπονή περί ΑΣΕΠ. Οι περίφημες "αποκαταστατικές διατάξεις" του άρθρου 25 και του Ν. 2190, που ουσιαστικά παραβίαζαν το νόμο για το ΑΣΕΠ, καταργούσαν την έννομη τάξη και ανάγκαζαν το ίδιο το ΑΣΕΠ να διαπιστώνει με εκθέσεις του χιλιάδες παράνομες κομματικές προσλήψεις κυρίως συμβασιούχων.

-Εξωτερική πολιτική: Πονεμένη ιστορία...Μετά τους "αριστοτεχνικούς" χειρισμούς στην κρίση των Ιμίων(κανονικά οι κκ. Σημίτης, Πάγκαλος, Αρσένης θα έπρεπε να γράψουν βιβλίο με τίτλο "Χίλιοι συν ένας τρόποι για να εξευτελίσετε την πατρίδα σας"), ακολούθησε η επαίσχυντη Συμφωνία της Μαδρίτης που αναγνώριζε "ζωτικά συμφέροντα" στην Τουρκία στο Αιγαίο, ενώ χάρη στη διαχείριση του θέματος Οτσαλάν η Ελλάδα έγραψε μια κατάμαυρη σελίδα στην ιστορία της και δικαίως ένας ολόκληρος λαός-οι Κούρδοι-μας θεωρούν έθνος καταδοτών.

-Διαφθορά πολιτικών: τι να πρωτοθυμηθεί κανείς...Υπόθεση Μinoan Lines-Σφηνιάς κλπ(είχε μετατραπή σε σχεδόν κομματική εταιρεία), υπόθεση Στέγγου, Siemens, τον αντιαισθητικό και κολλητό του Μεγάλου Εκσυγχρονιστή Θ.Τσουκάτο,Νεονάκης...
Το 2003 ο Μισέλ Ζοσεράν πρόεδρος της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας THALES κατήγγειλε για δωροδοκία μέλος της ελληνικής κυβέρνησης για να αναλάβει η εταιρεία του, την αναβάθμιση έξι φρεγατών του πολεμικού ναυτικού. Υποστήριξε ότι η δωροδοκία είναι αναπόφευκτη στην Κορέα, Ιταλία, Ελλάδα και Αφρική. Γαλλικές εφημερίδες υποστήριξαν με στοιχεία, ότι η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων δόθηκε στους Αμερικάνους βάσει της μεγαλύτερης δωροδοκίας αφού Η THALES δωροδοκούσε τον υπουργό Άμυνας από 7%-10% και δεν πήρε το έργο. Όσο για τη δωροδοκία ο Έλληνας αντιπρόσωπός τους του υπέδειξε ότι πρέπει να προβλεφτεί μια δωροδοκία ύψους 7%-10% στον Έλληνα υπουργό Άμυνας. Τελικά την ασφάλεια "κέρδισε" η εταιρεία του Dick Cheney (αντιπροέδρου της Αμερικανικής κυβέρνησης) ο οποίος και απευθύνθηκε κατευθείαν στον Σημίτη και στον Χρυσοχοΐδη και όχι στους υπουργούς του. Μιλάμε για μεγάλο εκσυγχρονιστή...
" Τον Δεκέμβριο του 2005 είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο σε βάρος της γαλλικής εταιρείας Thales, όταν πρώην διευθυντικό της στέλεχος είχε ισχυρισθεί ότι το 2 με 3% του τζίρου της κατευθύνεται για δωροδοκίες. Τότε ο Μισέλ Ζοσεράν είχε αναφερθεί στο συμβόλαιο που πήρε το 2003 η Thales για τον εκσυγχρονισμό γηραιών φρεγατών του Πολεμικού μας Ναυτικού, υποστηρίζοντας ότι χρηματίστηκε στέλεχος της κυβέρνησης. Ο ίδιος ταυτόχρονα είχε αποδώσει την απώλεια για την Thales του συμβολαίου για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας στο γεγονός ότι η αντίπαλος κοινοπραξία ικανοποίησε απαιτήσεις για μίζες 7 έως και 10% του συνολικού τμήματος. "
Eλευθεροτυπία

Aυτά, τα ολίγα για τον άνθρωπο ολετήρα της σύγχρονης Ελλάδας...